ผ้ายันต์จันทร์เพ็ญ หลวงพ่อรุ่ง วัดท่ากระบือ

ผ้ายันต์จันทร์เพ็ญ หลวงพ่อรุ่ง เป็นผ้ายันต์ที่สร้างยาก และต้องใช้ฤกษ์ที่หลายปีจะมีครั้ง ฤกษ์ที่ใช้คือ วันจันทร์ ขึ้น๑๕ค่ำ เดือน๑๒ ซึ่งกว่าจะมีต้องใช้เวลาหลายปีกว่าจะมีครั้ง หลวงพ่อรุ่ง จึงสร้างได้ไม่กี่ครั้งในชีวิตท่าน วงการพระเครื่องจึงจัดอันดับ ให้เป็นอันดับหนึ่งของผ้ายันต์

แอดมิน ไปพบบทความที่เขาบรรยายรายละเอียดได้ดี แอดมินจึงได้คัดลอกมาลง โดยไม่ได้ดัดแปลง หรือเพิ่มเติม

บทความนี้ได้ขออนุญาตคัดลอกจาก Admin เพจหนึ่งเกี่ยวกับความรู้เรื่องผ้าเช็ดหน้าจันทร์เพ็ญในตำนาน มีคาถาและที่มีในการอาราธนาวัตถุมงคลที่น่าสนใจดังนี้

ผ้ายันต์ฆฏิการพรหม(ผ้ายันต์จันทร์เพ็ญ) และ ตะกรุดจันทร์เพ็ญนี้ ประกอบพิธี จัดสร้างโดยชมรมไมตรียานุสรณ์ อธิษฐานจิตวันจันทร์ที่ ๑๔ พฤศจิกายน พ.ศ.๒๕๕๙ ขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๑๒ ปี วอก (จันทร์ซ้อนจันทร์) ตามตำหรับของหลวงพ่อนิ่ม วัดอำแพง สืบต่อมายัง หลวงพ่อรุ่ง (ติสสร) อดีตเจ้าอาวาสวัดท่ากระบือ อำเภอกระทุ่มแบน จังหวัดสมุทรสาคร ซึ่งทำได้เฉพาะ แต่เพ็ญวันจันทร์กลางเดือน ๑๒ เท่านั้น นอกจากนั้นแล้ว การประกอบพิธีทำยันต์นี้จะต้องกระทำได้แต่ในพระอุโบสถเท่านั้นซึ่งทางชมรมก็ได้กระทำตามตำหรับวิชาที่สืบกันมาอย่างเคร่งครัดโดยประกอบพิธีบวงสรวงในพัทธสีมาและอธิษฐานจิตภายในพระอุโบสถตลอดพิธี

ที่มาของนามพระยันต์ดังกล่าวได้กล่าวถึงฆฏิการพรหม ซึ่งภายหลังได้เกิดการลดเสียงเป็น สการพรหม หรือ ยศการพรหม พระพรหมท้าวเธอท่านนี้ ก่อนที่จะมาอุบัติเป็นพรหม ท่านเกิดในสมัยของพระพุทธเจ้าพระนามว่า พระกัสสปะพุทธเจ้า มีชื่อว่า ฆฏิการะ เป็นคนวรรณะต่ำ มีอาชีพปั้นหม้อ ในครั้งนั้น พระพุทธเจ้าพระศรีศากยมุนี บังเกิดในตระกูลพราหมณ์ มีชื่อว่า โชติปาละมาณพ

ท่านฆฏิการะ ได้ฟังธรรมในสำนักของพระพุทธเจ้าพระนามว่ากัสสปะ จนได้บรรลุเป็นพระอนาคามีบุคคล แต่ไม่ได้ออกบวชเพราะต้องเลี้ยงดูบิดามารดา ส่วนโชติปาละมาณพ ได้ออกบวชในสำนักของพระพุทธเจ้ากัสสปะ ได้บำเพ็ญสมณธรรมจนบรรลุวิปัสสนาญาณในขั้น "อนุโลมญาณ" แล้วจึงหยุด และเป็นผู้ทรงพระไตรปิฎก เมื่อทั้งสองท่านได้กระทำกาละ แล้ว ฆฏิการมาณพ ก็ได้อุบัติในชั้นสุทธาวาสพรหมโลก เป็นพรหมอนาคามี (ส่วนโชติปาละมาณพ ในชาติสุดท้ายก็คือสมเด็จพระสัมมาสัมพระพุทธเจ้า) ในคราวที่พระโพธิสัตว์สิทธัตถะเสด็จออกผนวช ฆฏิการพรหมผู้นี้ ได้นำเอาบาตรและจีวรของบรรพชิตมาถวายแด่พระโพธิสัตว์ และได้นำผ้าภูษาที่พระโพธิสัตว์ทรงเปลื้องออก ไปบรรจุในเจดีย์ ประดิษฐานในพรหมโลก มีชื่อว่า ทุสสะเจดีย์ ตามที่เราท่านทั้งหลายปรากฎเห็นเจดีย์ทั้งหลายในพระยันต์

ผ้ายันต์ และตะกรุดเป็นวัตถุที่ระลึกถึงการบำเพ็ญบารมีของท่านผู้ประเสริฐทั้งสอง หากผู้ใดได้ครอบครองขอให้ภาวนาด้วยพระคาถา “พระพุทธิเจ้า ๑๐ ทิศ” และคิดปรารถนาสิ่งใดก็ให้ได้ตามความปรารถนาทุกสิ่ง ทุกประการ

“คาถาพระพุทธิเจ้า ๑๐ ทิศ” (ตั้งนะโม ๓ จบ)

ปะทุมุตตะโร จะปุระพายัง อาคะเณยเย จะเรวะโต ทักขิเณ กัสสโป พุทโธ หรติเย จะ สุมังคะโล ปัจฉิเม พุทธะสีขี จะ พายัพเพ จะ เมธังกะโร อุตตะเร สากะยะมุนิ เจวะ อิสาเณ สะระณังกะโร ปะฐะวิยัง กุกกุสันโธ อากาเส จะทีปังกะโร เอเต ทะสะทิสา พุทธา ราชะธัมมัสสะ ปูชิตา นัตถิ โรคะ ภะยัง โสกัง เขมัง สัมปัตติ ทายะกัง ทุกขะโรคะภะยัง นัตถิ สัพพะสัตตุ วิธังเสนตุ เตสัญญาเณนะ สีเลนะ สัญญะเมนะ ทะเมนะ จะ เต ปี ตัง อนุรักขันตุ อาโรคะเยนะ สุเขนะ จะ อะนาคะตัสสะ พุทธัสสะ เมตเตยยัสสะ ยะสัสสิโน มหาเทโว มหาเตโช สัพพโสตถี ภวันตุเม ฯ

ถ้าจะเจรจาพาที ประกอบธุรกิจอันชอบธรรมทั้งปวง ให้เอาผ้ายันต์เช็ดหน้า หรือเคียนพกตะกรุดภาวนาพระคาถา ๗ จบ ๙ จบ เข้าเมื่อใด ย่อมเป็นที่รักที่พอใจแก่คนทั้งหลาย ย่อมเคารพบูชาเรา เปรียบเสมือนเมื่อสมเด็จพระพุทธเจ้าตรัสเทศนาโปรดแก่เทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย แล ถ้าจะเข้าเฝ้าท้าวพระยา เอาผ้าเช็ดหน้าเข้าเอาตะกรุดอาราธนา แล้วระลึกถึงคุณพระรัตนตรัย จึงเข้าเฝ้าหา ท่านรักเหมือนบุตร์ในอุทร แม้ว่ามีภัยอันตรายก็ให้ระลึกถึงคุณพระรัตนตรัย แล้วเอาผ้าเช็ดหน้าเข้าเถิด ถึงว่าจะมีโทษภัยใหญ่น้อย ก็อย่าได้พรั่นเลย พอได้เห็นหน้าเข้าก็หายโกรธ บรรเทาโทษหายสิ้นแล ถ้าจะทำเป็นการเล่น ศิลปะ บรรเทิงมโหรี เอาผ้ายันต์เช็ดหน้าเข้าเถิด ย่อมเป็นที่รักที่ชอบใจแก่ บุรุษ และสตรี สุดแท้แต่ว่าพอได้ยินเสียงไปถึงไหนอยู่มิได้ ก็ใคร่อยากจะมาดูมาเห็นให้จงได้แล