@@@ ตะกรุดโสฬสมงคล หลวงปู่กลิ่น วัดสะพานสูง นนทบุรี @@@

เนื้อทองแดง ขนาด 3.5 นิ้ว แบบเก๋าๆ มันส์ลึกปึ๊ก!!! (ถักเชือกขึ้น 5 เสา ม้วน 5 รอบ)

***** ดอกนี้จี้ดสุดๆๆๆ ในรอบหลายๆปี *****

<<< ส่วนเชือกคาดเอว เจ้าของเดิมถักร้อยมีทีหลังไว้สำหรับใช้เองครับ >>>

สายนี้เขาแน่นอน และดีจริง ปู่เอี่ยมท่านไปไกลจนเกินเอื้อมแล้ว ของลูกศิษย์ท่านก็ใช้ได้ทุกท่านทุกองค์ครับ

คาถาเพื่อนำไปใช้ติดตัวเช่นเดียวกับตะกรุดโสฬส จะต้องว่ากล่าวดังนี้ => ๑. ตั้งนะโม ๓ จบ ๒.สวดมนต์ ไตรสรณาคมน์ ๓. แล้วจึงสวดว่า ขอเดชพระบารมีพระพุทธคุณ ขอเดชพระบารมีพระธรรมคุณ ขอเดชะพระบารมีพระสงฆ์เจ้า คุณบิดามารดาคุณครู คุณอุปัชาย์อาจารย์กับเทพพายุดา เจ้าที่มีชื่อในตะกรุดนี้ มีฤทธิ์อยู่ในตะกรุดนี้ จงมาคุ้มครองรักษาตัวข้าพเจ้า นะมะพะทะ เอหิพุทธัง เอหิพุทธัง เอหิธรรมัง เอหิสังฆัง ปริสุทโธ ชะนา ปริสุทโธ อธิฐามิ •

ว่าพระคาถาเพื่อคาด นะมะอะอุ อิมังกายะพันชะนานัง ตรีเพ็ชรชะคงคง อธิฐามิ •

ว่าพระคาถาเมื่อผูก ปะทะมังอธิหันตานัง อักขะระวิตรึง คะเร…..ติ (ข้างขึ้น)….ตุ (ข้างแรม) •

ว่าพระคาถาเมื่อแขวน มาโขมัง ถุอะโหสิ

==============================

“ ศิษย์ผู้ไม่เหยียบรอยเท้าอาจารย์ ”

ตำนานฤทธิ์อภิญญาหลวงปู่กลิ่น วัดสะพานสูง พระเถราจารย์ผู้มีตบะบารมีแก่กล้า ศิษย์เอกในหลวงปู่เอี่ยม วัดสะพานสูง

คนเฒ่าคนเเก่ เเละชาวบ้านที่อยู่ในละเเวกวัดสะพานสูงได้เล่าสืบต่อกันมาว่า หลวงปู่กลิ่นท่านเป็นผู้ที่มีความกตัญญู เเละนอบน้อมต่อหลวงปู่เอี่ยมซึ่งเป็นอาจารย์ยิ่งนัก จนมีชาวบ้านเล่าขานกันมาช้านานว่า หลวงปู่กลิ่นท่านไม่เคยเหยียบรอยเท้าหลวงปู่เอี่ยม

มีเรื่องเล่าต่อกันมาว่าช่วงเวลาทำวัตรเช้าและทำวัตรเย็น พระเเละเณรจะต้องเดินไปทำวัตรที่โบสถ์ หลวงปู่เอี่ยมจะเดินนำหน้า หลวงปู่กลิ่นจะเดินตามหลัง ท่านจะไม่เหยียบรอยเท้าของหลวงปู่เอี่ยมผู้ซึ่งเป็นอาจารย์เป็นอันขาด ท่านจะเดินเยื้องไปทางซ้ายหรือขวา หรือเวลาท่านจะขึ้นศาลาก็ตามที ท่านจะปฎิบัติเช่นนี้ตลอด ด้วยความกตัญญูกตเวทีของหลวงปู่กลิ่นที่มีต่ออาจารย์

ทำให้ชาวบ้านไม่ว่าไกลหรือใกล้ ต่างให้ความเคารพ และศรัทธาหลวงปู่กลิ่นเป็นจำนวนมาก จนชาวบ้านเรียกหลวงปู่กลิ่นว่า “หลวงปู่เล็ก” เเละเรียกหลวงปู่เอี่ยมว่า “หลวงปู่ใหญ่”

***** หลวงปู่กลิ่นท่านเป็นผู้มักน้อย และรักสันโดษ เเม้ในยามที่ท่านมรณภาพ ในย่ามของท่านมีเพียงกระดาษอยู่เเผ่นเดียวเขียนว่า “ของทุกอย่างไม่ใช่ของเรา” *****

ส่วนในด้านวิชาอาคม ท่านไม่น้อยหน้าใคร เช่น วิชากระสุนคด คือการยิงกระสุนให้โค้งถูกอะไรก็ได้ โดยไม่จำเป็นต้องเห็นสิ่งๆนั้น ชาวบ้านละเเวกวัดสะพานสูงรู้ซึ้งดี โดยเฉพาะพวกขี้เมาที่ชอบมาเอะอะโวยวายบริเวณวัด มีอยู่ครั้งหนึ่งมีคนมาทำบุญในวัดเป็นจำนวนมาก

เมื่อทำบุญเสร็จก็เเยกย้ายกันกลับบ้าน คงเหลือเเต่คนเฒ่าคนเเก่ ที่ส่วนมากมาสวดมนต์กันในศาลา ตกค่ำทุกคนก็จะสวดมนต์ เเต่วันนั้นโอกาสดี หลวงปู่กลิ่นขึ้นมาสวดมนต์เเละสนทนาธรรมด้วย ในขณะที่สวดมนต์อยู่นั้น ก็ได้ยินเสียงร้องรำทำเพลงของพวกขี้เมา อยู่ข้างสะพานสร้างความรำคาญอย่างมาก หลวงปู่กลิ่นท่านโกรธมาก
ใช้ให้ลูกศิษย์นำคันกระสุนมา เมื่อได้คันกระสุนมา ท่านก็ยิงกระสุนไปที่ต้นมะขามหน้าศาลา ซึ่งอยู่ห่างจากกลุ่มขี้เมามาก เมื่อยิงไปไม่นานเสียงขี้เมาก็เงียบหายไป สักพักกลับมีเสียงร้องครวญครางของพวกขี้เมาตามมา ไม่ช้าเสียงก็เงียบหายไปในที่สุด

อีกเรื่องเล่าคือหลวงปู่กลิ่น ใช้คันกระสุนยิงเป็ด แต่กลับโดนคนในสมัยก่อนในคลองพระอุดมเป็นสถานที่ร่มรื่น มีสัตว์น้อยใหญ่อาศัยอยู่เป็นจำนวนมากเเละมีนกนานาชนิดโดยเฉพาะในวัดสะพานสูง ผู้คนมักจะมาพักผ่อนจากการทำนาหรือค้าขาย อยู่มาวันหนึ่ง มีกลุ่มชายกลุ่มหนึ่งประมาณ 5คน เป็นฝรั่ง 3 คน

คนไทยแต่นับถือศาสนาอื่นอีก 2 คน เดินเเบกกระสอบพะรุงพะรังเข้ามาในวัด ในกระสอบมีนกชนิดต่างๆเต็มกระสอบ เมื่อทุกคนเห็นต่างวิ่งไปบอกหลวงปู่ เมื่อหลวงปู่กลิ่นทราบก็กล่าวว่านกทุกตัวเขาถึงฆาตเเล้ว เเต่มีอยู่ตัวนึงยังไม่ถึงฆาต

หลวงปู่กลิ่นจึงหยิบคันกระสุนเดินไปที่คนกลุ่มนั้น หลวงปู่ถามว่ามาจากไหน ถามเท่าไหร่ คนกลุ่มนั้นก็ไม่สนใจ หลวงปู่จึงบอกว่าขอเเลกนกตัวนึงในกระสอบกับอะไรก็ได้ ได้หรือไม่ ฝรั่งคนนึงได้ส่งภาษาผ่านคนไทยกลุ่มนั้นว่า ได้
เเต่ขอเเลกกับไก่ในวัด 5 ตัวถึงจะได้นะ หลวงปู่ตอบตกลงทันที หลวงปู่กลิ่นให้คนกลุ่มนั้นเทกระสอบออกมาปรากฎว่ามีนกเป็นน้ำตัวหนึ่งรอด กระเสือกกระสนออกมาจากกองซากนก เเล้ววิ่งไปลอยคอในน้ำ

จากนั้นหลวงปู่กลิ่นจึงบอกว่า ฉันไม่เเลกเเล้วนกตายทั้งนั้น กลุ่มคนพวกนั้นเมื่อได้ยินก็โกรธอย่างมาก เเสดงความไม่พอใจโดยการหยิบปืนขึ้นมายิงเป็ดที่ลอยคอในน้ำ เเต่ยิงเท่าไหร่ก็ยิงไม่ถูก

เเถมเจ้าเป็ดก็ยังอยู่นิ่งๆอีกต่างหากเนื่องจากอยู่ในกระสอบเป็นเวลานาน จากนั้นหลวงปู่กลิ่นจึงพูดว่า ปืนฝรั่งนี่ไม่ดีเลย ยิงตรงๆก็ยิงไม่ถูก สู้คันกระสุนของฉันไม่ได้ ยิงเป็ดเเต่โดนคน ทันทีที่พูดจบหลวงปู่กลิ่นคว้าคันกระสุนส่องไปที่เป็ดพร้อมยิงในทันที

เเต่กระสุนไม่โดนเป็ดเเต่กลับมาโดนกลุ่มคนทั้ง 5 ..คนกลุ่มนี้โดยกระสุนก็ร้องครวญคราง ดูเเล้วน่าเวทนายิ่งนัก หลวงปู่จึงถามว่าเจ็บไหม จากนั้นหลวงปู่จึงเดินกลับกุฎิ เช้าวันรุ่งขึ้น ก็มีคนกลุ่มหนึ่งนับสิบคนขนอาหารคาวหวานพายเรือมาขอพบหลวงปู่

ในจำนวนนี้มีกลุ่มคนทั้งห้าคนที่โดนกระสุนคดหลวงปู่อยู่ด้วย ท่านจึงถามว่าหายเจ็บรึยัง หนึ่งในจำนวนนั้นบอกว่าหายเเล้ว หลังจากวันนั้นเป็นต้นมา คนกลุ่มนี้ก็มาที่วัดสะพานสูงอีกหลายต่อหลายครั้ง ฯ